آزمون ماتریس های پیشرونده ریون (که عمدتا آن را ماتریس های ریون می گویند) یا به اختصار RPM، مجموعه تست های غیر-زبانی (verbal) از ابزارهای رایج اندازه‌گیری استدلال قیاسی، توانایی درک مفاهیم انتزاعی و سنجش قوه ادراک است که معمولا در زمینه های آموزشی مورد استفاده قرار می گیرد. این آزمون ۶۰ سوالی، برای سنجش استدلال انتزاعی افراد به عنوان بخشی از هوش عمومی به کار گرفته می شود.
آزمون بهره هوشی ریون متداول ترین و مشهورترین آزمونی است که برای بازه سنی 5 سال به بالا طراحی شده است. ساختار این آزمون از 60 سوال تشکیل شده که به صورت پاسخ چند گزینه ای (6-8 گزینه) به آن پاسخ داده می شود و ترتیب چیدمان دشواری سوالات از آسان به سخت است. این آزمون هوش استدلالی و هوش عمومی آزمون دهنده را که با عنوان «عامل هوش عمومی اسپیرمن» (Spearsman’s g) شناخته می شود، اندازه گیری می کند.
اکثر ما ممکن است آزمون ریون را انجام داده باشیم. این آزمون‌ها معمولا در مدارس و فرایندهای استخدام به‌طور مرتب انجام می‌شوند. در واقع اکنون این تست، بخش مهمی از تست‌های روان‌شناختی در فرایندهای انتخاب مشاغل است.
با توجه به پیشینه‌ای که از تست هوش (IQ) ریون در ذهنمان داریم، ممکن است با ذهنیت منفی به سراغش برویم. این تست عامل چالش‌برانگیز و تعیین‌کننده در تحصیلات یا زندگی حرفه‌ای ما بوده است؛ با این حال برخی از افراد، ماتریس‌های پیشرونده ریون را بسیار جالب می‌دانند و از حل این معماهای کوچک لذت می‌برند. آنها دوست دارند الگوها و مجموعه‌ها را پیدا کنند، استنتاج و نتیجه‌گیری کنند و درمورد چگونگی تصحیح ادراک و انتزاعات تصمیم بگیرند.
اندازه‌گیری ضریب هوشی (IQ) هنوز هم موردتوجه بسیاری از افراد و شرکت‌ها است. صرف‌نظر از اینکه تئوری «هوش چندگانه» هاوارد گاردنر (Howard Gardner) را بپذیریم یا نه، با این تست می‌خواهیم توانایی افراد را برای استدلال منطقی، حل مسئله و تفکر انتقادی اندازه‌گیری و اولویت‌بندی کنیم.
تست ریون در حقیقت، استدلال انتزاعی و هوش سیال را اندازه‌گیری می‌کند. هوش سیال به ما امکان می‌دهد تا بهتر بتوانیم از پس مشکلات روزمره خود بربیاییم. شاید در آینده و با گسترش نتایج تحقیقات گوناگون، تست‌های روان‌شناختی نیز تغییر کنند.
